युध्दात मरण पाविल्ल्या सैनीकाच्या बोल्सातली चीट
– राजश्री सैल
इश्टिणी मोगिणी वाट पळय
म्हजी मागील दारातल्या जाये जुयेच्या माटवापोंदा रावन,
गांव शिमेवेल्या
पांचव्याचार दोंगराचेर
ल्हव ल्हव वत फांफूडपी
फांतोडेच्या सुर्याक पळयत.
हांव येतलो ब्रम्हांडातली
सगली फुलां तुज्या व्हंटयेत ओततलो.
इश्टिणी मोगिणी वाट पळय म्हजी
गांवच्या अस्तंतेक आशिल्ल्या दर्याच्या ल्हारांक पळयत ,
सांजचे निळे जांबळे वत पातळत वतलें
दर्या ल्हारां ल्हारांर .
वाट पळय म्हजी तूं त्या वेळार
हांव येतलो तुजेवरीच दिसपी सोबीत ,शिरवंत ,मोगाळ ,म्हवाळ
एक फूल तुज्या गर्भात रोयतलो
वाट पळय म्हजी तूं .
मोग हो मोग आसता
– अविनाश कुंकळकार
मोगान काळीज तुटल्या उपरांत
मनशाक तें खूब रडयता
रगताचीं दुकां जावन
काळजांतल्यान गळयता
आशेचें व्हडें ताचें
कमी उदकांन बुडयता
मोग तो मनशाक
हांसयता तितलोच रडयता.
मोग हो म्होंवाळ अमृत रसाचो
एक थेंब आसता
मोगान काळजाक तोपिल्लो
अचूक एक नेम आसता
एकदां तरी तो मोगाचो बाण
काळजाक तोपून पळयात
मोगाच्या वारान काळीज
दुखोवन तरी पळयात.
मोग हो काळजाच्या
आशेचें एक व्हडें आसता
स्वपनांच्या धाग्यांत वाणिल्लें
नाजूक जाळें आसता
एकदां तरी त्या जाळ्यांत
घुस्पून पळयात
चड नाका थोडोच
मोग करून पळयात.
मोग हो सप्त सुरांचे
एक गीत आसता
मोगांत जगपाची आपली
वेगळीच अशी रीता आसता
एकदां तरी तें मोगाचें गीत
गावन तरी पळयात
मोगाच्या अमृत रसांत
न्हावून तरी पळयात.
जाणी पळयलें मोगाचें तें गीत गावन
मोगाच्या अमृत रसांत गेल्या तीं न्हावून
स्वपनांच्या धाग्यान विण्णिल्या
जाळ्यांत जीं घुस्पल्यांत
तीच खरी धनवान ह्या जगांत आसता
मोग हो मोग आसता
मोग हो मोग आसता.
आवटो मोग
– गोकुळदासापूत
आसाय बीं
आनी नाय बीं
आवटो मोग
तांची पिसाय हीं
सोदतां एकामेकाक
दोगांय तीं
मेळटा तरीय मेळना
तशीच तीं
आवट्या मोगाची
नसाय हीं?
काय प्रेम प्रवाहाची
येसाय हीं?
तांचें मोगान पडप
जाल्या आवटेपणां
मोग करप थारल्या
तांचीं शाणेपणां
पूण तांचो मोग
एक तिच जाणां
जगान म्हूणूं दीं
“कसली हीं पिशेपणां?”
मोगान रिगल्यां अशीं
उमाळ्यांनी मुंगरल्या जशीं
तीं सामकींच अशीं पिशीं
जड काळजाचीं तरीय ल्हवशीं
तीं शाणी मोगांत आवटीशीं
मोगांत शेणून गावल्या
कितल्याश्याच फावटीशीं
आवटो मोग!
करची न्ही
ताची कोणे व्याख्या,
आवांठा भायलो प्रेम हो
तूंका समजूचो ना तो
हे मोगसख्या!
…
यादी मोगाच्यो
– साहिनी मंगेश तारी
यादी मोगाच्यो
मन म्हजे रे अशें
तुज्याच रंगान रंगलां
उतरां आयकून मोगाची
खोशयेन तें भरलां.
गुलाबाच्या पाकळ्यांक जसो
तांबडो रंग आयला
खरेंपणी मोगाक म्हज्या
तोच रंग चडला.
आयज जरी मोगाच्यो
काणयो खूब बदल्ल्यो
मोग करतां तुका.. म्हूण
खूबश्यो डायऱ्यो बरयल्यो.
विश्वासाचें बंदन जोडूंक
त्रास हांवें काडले
म्हणून तरी मोगाचे
खूब रंग पळयले.
जिणेच्या प्रतेक भागांत
फुलां हांव रोयतां
याद तुजी येतकच
तांकांच हांव नियाळटां.
मनांतले म्हजे उत्फर्के
कोणाक रे सांगू?
जिणेंत तुज्या येवपाचो
मार्ग कसो सोदूं?
दिसता म्हज्या मनाक
उतर लग्नाचें घालचें
रात-दीस फकत
तुज्याच यादिनीं बुडचें.
प्रवास म्हज्या मोगाचो
तुका कसो सांगचो?
पूण म्हज्या खातीर.. तूं
म्हज्या जिणेचो हारसो
म्हज्या जिणेचो हारसो…
